Ἀγαπητοὶ Συνέλληνες.Στην εν λόγω συνάντηση η Λατρευτική κοινότητα «Λάβρυς» εξέθεσε τις απόψεις της και το πρόγραμμα δράσεων της μέσω του εκπροσώπου της Χρήστου «Πανδίωνα» Πανόπουλου.
Τὸ Σάββατο 17 Ὀκτωβρίου τρέχοντος ἔτους σᾶς προσκαλοῦμε σὲ ἀνοικτὴ συζήτηση - συμπόσιο στὴν αἴθουσα τοῦ σωματείου ΕΛΛΗΝ.Α.Ι.Σ., ἐπὶ τῆς ὁδοῦ Ζαχαρίτσα 10, μὲ θέμα: Δράσεις καὶ στόχοι τοῦ κινήματος ἐπανελληνίσεως σήμερα. Στὴν συζήτηση αὐτὴ καλοῦμε νὰ λάβουν μέρος καὶ νὰ παρουσιάσουν τὸ πρόγραμμα δράσης τους, ἐκτὸς τοῦ διοργανωτῆ, οἱ παρακάτω Συλλογικότητες:
* ΕΛΛΗΝ.Α.Ι.Σ,
* ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΑΡΧΑΙΟΦΙΛΩΝ,
* ὁ ΚΗΠΟΣ τῶν ΑΘΗΝΩΝ,
* τὸ ΚΟΙΝΟΝ τῶν ΕΥΒΟΕΩΝ,
* η Λατρευτική κοινότητα ΛΑΒΡΥΣ,
* οἱ ΜΥΘΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ,
* ἡ ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ καὶ
* τὸ Υ.Σ.Ε.Ε.
Λόγῳ τοῦ περιορισμένου χρόνου, ἀλλὰ καὶ τοῦ προγραμματισμένου διαλόγου μὲ τὸ κοινό, θὰ ἐπιθυμούσαμε οἱ εἰσηγήσεις νὰ εἶναι δεκάλεπτες. Τὸν διάλογο ἐκ μέρους τοῦ Ἐργαστηρίου μας θὰ συντονίσῃ ὁ Γιῶργος Μπακογιάννης.
Παρατηρήσεις: δὲν θὰ γίνουν ἀποδεκτὲς εἰσηγήσεις ὁμιλητῶν ἐκτὸς τοῦ ἀνωτέρω καταλόγου.
Μὲ ἐκτίμηση
γιὰ τὸ Φ.Ε. ΑΘΗΝΑ ΕΡΓΑΝΗ
Ακολουθεί εν συντομία και αποτυπωμένο σε γραπτό λόγο ένα απόσπασμα της ομιλίας αυτής.
«Φίλες και φίλοι καλησπέρα,
Να ευχαριστήσω για την πρόσκληση και κυρίως για την πολύ ευχάριστη για εμάς πρωτοβουλία να παραστούν τόσοι φορείς για να εκθέσουν τις δράσεις τους, τους διοργανωτές από την Αθηνά Εργάνη που δείχνουν με αυτήν την κίνηση αν μη τι άλλο μια ωριμότητα που λείπει από τον χώρο, καθώς και το ΕΛΛΗΝΑΙΣ για την φιλοξενία.
Επιτρέψτε μου να πώ δυο λόγια σε σχέση με αυτά που ανέφεραν οι προηγούμενοι ομιλητές σε σχέση με τον χώρο και κατά πόσον μπορούμε να τον θεωρούμε κίνημα, πριν σας αναφέρω τα σχέδια της Λατρευτικής κοινότητας «Λάβρυς» έτσι ώστε να γίνει κατανοητό το σκεπτικό μας.
Φίλες και φίλοι αυτό το κίνημα το λεγόμενο και ελληνοκεντρικό μετράει πια πλέον της 15ετίας και συχνά ακούω – ακόμα - σε κάθε περίπτωση να προβάλλεται η έκφραση «παιδικές ασθένειες» ως δικαιολογία των διαφόρων ευτράπελων που συμβαίνουν στους κόλπους του. Η αλήθεια είναι πως δεν έχω συναντήσει και πολλά κινήματα στην ιστορία που μετά από τουλάχιστον 15 χρόνια ύπαρξης να διακατέχονται από παιδικές ασθένειες. Άλλα κυριάρχησαν, άλλα εξαφανίστηκαν σε άλλα παρατηρήθηκε το φαινόμενο μέχρι και να σκοτώνονται (κυριολεκτικά) μεταξύ τους, όμως αυτό το πράγμα δεν το έχω ξαναδεί.
Παραβλέποντας τις απίθανες γελοιότητες που εμφανίζονται λόγω προσωπικών αντιπαθειών, τσακωμών κτλ, (και μοιάζει να κυριαρχούν) και κάποιους εγωισμούς που αποτελούν έναν αστείο μικρόκοσμο, θα σταθώ λίγο σε αυτά που φαίνονται να είναι ιδεολογικές διαφορές.
Στους κόλπους λοιπόν του Ελληνοκεντρικού κινήματος παρατηρείται μια εξαιρετική πολυμορφία όσον αφορά τις τάσεις και απόψεις, είτε αυτές αναφέρονται σε πολιτικές πεποιθήσεις, σε φιλοσοφικές σχολές, σε καθημερινή πρακτική στα πάντα. Και αυτό θεωρώ πως είναι λίγο πολύ λογικό σε κάθε κοινωνικό δείγμα. Αυτό που δεν είναι καθόλου λογικό είναι η προσπάθεια ταύτισης οποιασδήποτε τέτοιας άποψης με τον ελληνισμό ως λατρευτική πρακτική, κοσμοαντίληψη και θεοαντίληψη, πόσο μάλλον η δημιουργία διάστασης στους κόλπους των ελλήνων λατρευτών για τέτοια ζητήματα.
Και τελικά το όλο θέμα δείχνει πως δεν πρόκειται για παιδική ασθένεια καθόλου αλλά κάτι πολύ πιο σοβαρό που έχει να κάνει με την έλλειψη ιδεολογικού στίγματος (χρησιμοποιώ την έκφραση ελλείψει καλύτερης) και ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ.
Πια δηλαδή είναι τα ιδιαίτερα εκείνα χαρακτηριστικά που μας δίνουν την ταυτότητα μας και ταυτόχρονα μας διαφοροποιούν από το κάτι άλλο, το οτιδήποτε άλλο.
Ανάμεσα στις χαρακτηριστικές συμπεριφορές στον χώρο μας μπορεί να παρατηρηθεί πχ ένας αντιχριστιανισμός. Ε και; Και οι άθεοι είναι αντιχριστιανοί.
Παρατηρούνται επίσης πολιτικές τάσεις από την ακρα-αριστερά μέχρι την άκρα δεξιά. Ε και; Ολόκληρη η νεοελληνική κοινωνία ζεί ανάμεσα σε αυτές τις τάσεις.
Θέλουμε διαχωρισμό κράτους-εκκλησίας; Ε και, πάλι οι άθεοι, οι αριστεροί, οι φιλελεύθεροι και πολύς κόσμος ακόμα θα ήθελε κάτι τέτοιο και με σοβαρότερα επιχειρήματα από τα δικά μας.
Παρακολουθούμε διαλέξεις, διαβάζουμε για τους φιλοσόφους; Ε και και οι φιλόλογοι ή οποιοσδήποτε φιλομαθής άνθρωπος σε όλο τον κόσμο αυτό κάνει.
Είμαστε πατριώτες; Και το ΛΑΟΣ και η Χρυσή αυγή το ίδιο δηλώνουν.
Είμαστε οικολόγοι; Σιγά και η Greenpeace, η WWF κτλ είναι, και καλύτεροι από εμάς.
Τι είναι λοιπόν αυτό που μας δίνει ταυτότητα, αφού προφανώς όλα αυτά δεν είναι παρά δευτερεύοντα χαρακτηριστικά που μπορούν αν ανιχνευτούν σε οποιοδήποτε κομμάτι της κοινωνίας;
Νομίζω πως αυτό που μας δίνει ταυτότητα πέρα από κάθε αμφιβολία είναι η ΠΙΣΤΗ στην θρησκεία των προγόνων μας. Και μην ακούσω τα γνωστά σχόλια για την λέξη πίστη, συνήθως απλά δείχνουν την έλλειψη ταυτότητας για την οποία μιλάω.
Αν λοιπόν είναι η λατρευτική πρακτική των προγόνων μας και οι παραδόσεις αυτό που μας δίνει μια κοινή ταυτότητα, λίγο και σε άλλο επίπεδο και όχι σαν κίνημα θα έπρεπε να μας απασχολούν όλα τα παραπάνω πόσο μάλλον να εμφανίζονται συχνά ως αίτια «παιδικών ασθενειών».
Φυσικά, κάθε τομέας της κοινωνικής ζωής μας ενδιαφέρει και καλά κάνουν οι διάφορες οργανώσεις του «χώρου» που πραγματοποιούν δράσεις σε αυτούς του τομείς πράγμα που είναι και αναγκαίο.
Οι περισσότεροι από εμάς υπήρξαν η ακόμα είναι μέλη οργανώσεων του χώρου, και φυσικά στηρίζουμε κάθε προσπάθεια και εκδήλωση, από φιλοσοφικές βραδιές μέχρι εορτές.
Όμως ως Λατρευτική κοινότητα «Λάβρυς» - όπως φανερώνει και το πλήρες όνομα - αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με αυτά που σχετίζονται με τον πυρήνα των πραγμάτων που μας δίνουν ταυτότητα. Την ελληνική λατρευτική παράδοση. Και με βάση αυτόν τον πυρήνα κανέναν άλλο χαρακτηριστικό δεν θα έπρεπε να μας διαχωρίζει, γι’ αυτό χαιρόμαστε και ιδιαίτερα για αυτήν την πρόσκληση που προφανώς απευθύνθηκε στις οργανώσεις που κινούνται με άξονα τον Ελληνικό πολυθεϊσμό και όχι μια γενικότερη αντίληψη «επανελλήνισης».
Είναι εμφανές μετά από τόσα χρόνια πως οι δικές μας προσπάθειες δεν ήταν αυτές που οδήγησαν τα πράγματα παρά βρεθήκαμε και εμείς σε ένα ήδη διαμορφωμένο ρεύμα. Είναι απογοητευτικό πως σαν «κίνημα» δεν καταφέραμε να κάνουμε κουπί ώστε να φτάσουμε πιο γρήγορα παρά παρασυρθήκαμε και εμείς από το ρεύμα όπως όλη η νέο-ελληνική κοινωνία.
Τώρα τολμώ να πώ πως μοιάζει να βρισκόμαστε σε μια κατάσταση ύφεσης, υπάρχει μια εμφανής πτώση σθένους στο «κίνημα» και εδώ πια δρα η ανάγκη η οποία θα μας αναγκάσει πλέον να ξεπεράσουμε τις παιδικές ασθένειες αν θέλουμε πραγματικά να αποτελέσουμε ένα κίνημα και όχι απλές σπασμωδικές κινήσεις.
Έτσι πέρα από κάθε γελοία προσωπική η ψευδό-ιδεολογική όπως είπα πιο πάνω αντιπαράθεση είναι καιρός να αρχίσουμε να υποστηρίζουμε όλες τις σοβαρές δράσεις των οργανώσεων του χώρου. Κάνει κάποιος μια εορτή να υποστηρίζουν όλοι, κάνει κάποιος μια διαμαρτυρία να υποστηρίζουν όλοι, κάνει κάποιος φιλοσοφικές βραδιές κτλ να υποστηρίζουν όλοι. Πιστεύω πως ακόμα και γι αυτούς που δεν κατανοούν τα ανωτέρω, η ανάγκη θα δράσει με τέτοιο τρόπο ώστε οποιαδήποτε εμμονή εκ μέρους μας απλά θα σβήσει.
Με την απλή επικοινωνία, όπως την ανάπτυξη των δράσεων της κάθε οργάνωσης που γίνετε σήμερα θα λυθούν και πολλά προβλήματα που κατά καιρούς εμφανίζονται.
Και να καταλήξω με τα σχέδια μας και τις δράσεις μας αφού ελπίζω να έγινε κατανοητό με τα ανωτέρω το στίγμα μας … »
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου