Τελετή Καθαρμού

Καθαρμός

Ο Καθαρμός είναι μια κεντρική Πράξη τού Ελληνικού τρόπου Λατρείας. Με το τελετουργικό αυτό επιτυγχάνουμε την κάθαρση του σώματος και της ψυχής μας καθώς και του χώρου που μας περιβάλλει. Καθαρμό τελούμε όταν και όποτε κρίνουμε απαραίτητο. Αν συνοδεύεται από άλλη Τελετή, πάντοτε προηγείται αυτής.

 

Ο Καθαρμός τελείται κυρίως με τα Κοσμικά Καθαρτικά Στοιχεία τού Πυρός και τού ΄Υδατος αλλά και τού Αέρος. Ο Καθαρμός είναι εξαγνισμός κι εξιλασμός.

Προσερχόμενοι στην Καθαρτήρια Πράξη έχουμε φροντίσει το σώμα μας με τελετουργικό λουτρό και διατροφή το δυνατόν απαλλαγμένο από τοξίνες. Με το πέρας της Πράξης η καθαρτήρια επίδραση στο χώρο στο σώμα και στη ψυχή επιφέρει τη γαλήνη και μας προετοιμάζει για την επαφή μας με το Θείο.



Για την Καθαρτήρια Πράξη χρησιμοποιούμε πυρ, ύδωρ, χαλκό, θείον, αλάτι, δενδρολίβανο, θυμίαμα.

* Το τυπικό εδώ είναι ένας οδηγός για μια καθαρτήρια τελετή, που απευθύνεται κυρίως σε έναν εσωτερικό καθαρμό πριν από προσευχή, ή άλλη οικιακή τελετή. Υπάρχουν πολλές διαφορετικές περιπτώσεις που ένας καθαρμός είναι αναγκαίος και ανάλογα με την περίπτωση χρησιμοποιούνται άλλες μέθοδοι και τυπικά. Μια περαιτέρω ανάλυση έπεται σε ξεχωριστό κείμενο

Άνοιγμα

Τους χαλκόκροτους Κουρήτες,
τον γενναιόψυχο Άρη και τον καθάρσιο Απόλλωνα
καλώ συμπαραστάτες στην ιερή τελετή του Καθαρμού.


Ύμνος Κουρητών

Χαλκόκροτοι Κουρήτες,
ουράνιοι, χθόνιοι τε και εινάλιοι.
πολύολβοι, πνόες χωογόνες,
ένδοξοι του κόσμου σωτήρες.
σεις απομακρύνετε τούς κινδύνους από την ζωή των ανθρώπων.
αθάνατοι Κουρήτες, άρηια τεύχε έχοντες,
εις την Γαιαν ερχόμενοι βροντεροί,
με φόβο γεμίζουν τ' άγρια θηρία!

Θεοί αθάνατοι, που τρέφετε το γένος των βροτών
Ω! Κουρήτες ανάκτορες και ισχυροί, Ζηνός κούροι
πνοαί αέναοι, ψυχοτρόφοι, εύδιοι, σωτήριοι.
Σας καλώ ασπιδοφόροι να προσέλθετε
ευμενείς φύλακες του τόπου ...........,
φέρνοντας ομόνοια, ευνομία και ειρήνη
στην κοινή συμβίωση μας!
Ηρακλή-Παιωναίε-Επιμήδη-Ιάσιε και Ίδα!

Ραίνουμε το χώρο και τους παρευρισκόμενους με νερό χρησιμοποιώντας ένα κλαδί δενδρολίβανο.


Ύμνος Άρεως

Ω Άρη κραταιότατε,
συ που παίζεις με τα άρματα και με την χρυσή περικεφαλαία,
ισχυρόκαρδε, που σώζεις τας πόλεις
και είσαι οπλισμένος με χαλκό,
συ που έχεις ισχυρά χέρια, ακαταπόνητε,
ισχυρέ, φρούριον του Ολύμπου,
τύραννε των αντιθέτων, οδηγέ των δικαιοτάτων ανδρών,
που έχεις το σκήπτρον της ανδρείας
και περιελίσσεισ τον κύκλον, που λάμπει ωσάν το πυρ,
άκουσέ με.

Συ ο βοηθός των ανθρώπων, που δίδεις την τολμηρών νεότητα,
λάμπρυνε από υψηλά τον ιδικόν μας βίον με λαμπρό γλυκύ φως,
και δώσε μου δύναμιν πολεμικήν,
δια να ημπορώ να αποτρέψω την πικρήν κακία
από το δικό μου κεφάλι
και να παρακάμψω την απατηλήν ορμήν της ψυχής
και να συγκρατώ αφ΄ ετέρου την ορμητικήν μανίαν του θυμού,
ο οποίος με εξερεθίζει,
δια να επεμβαίνω εις την παγεράν βοήν της μάχης.
Αλλά συ, ω μακάριε,
δώσε μου θάρρος δια να παραμένω σταθερώς
εις τούς αβλαβείς θεσμούς της ειρήνης
και να αποφεύγω τ' απατηλά φάσματα,
προϊόντα ανεξηγήτου ανάγκης!


Ύμνος Απόλλωνος

Μνήσομαι ουδέ λαθώμαι Απόλλωνος εκάτοιο.
Από χρόνια πρότερα, όσιο είναι έθιμο Εσέ να επικαλούμε.

Ελθέ μάκαρ παιάν, φοίβε αγλαότιμε, ιήιε ολβιοδώτα
σπέρμειε, πύθιε, δελφικέ μάντη, φωσφόρε δαίμων.
Συ που βλέπεις τον απέραντον αιθέραν
και την ευτυχισμένη γη από ψηλά,
που έχεις για μάτια σου τα άστρα,
που διαλύεις τα σκοτάδια.
Με τον δάφνινό σου κλάδο, σείεις τον ουρανόν.

Απόλλωνα που δεν εμφανίζεσαι στον καθένα,
αλλά εις όποιον είναι αγαθός.
Μέγας όποιος σ' αντίκρυσε, μικρός όποιος δεν σ΄είδε.

Θα δούμε 'σένα, ώ Εκατηβόλε και ποτέ εις το μέλλον
δεν θα είμεθα μικροί.
Η κόμη σου στάζει εις το έδαφος αρωματώδη έλαια
που θεραπεύουν.

Εκάς, εκάς όστις αλιτρός
Εκάς, εκάς όστις αλιτρός
Εκάς, εκάς όστις αλιτρός
Εκάς, εκάς όστις αλιτρός
Εκάς, εκάς όστις αλιτρός
Εκάς, εκάς όστις αλιτρός
Εκάς, εκάς όστις αλιτρός